ตู้เย็นนั้นที่รู้ ๆ กันคือเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ใช้สำหรับแช่เย็นสิ่งต่าง ๆ ซึ่งประกอบด้วย 2 ส่วนหลักๆคือ ส่วนฉนวนทำความเย็น ปั้มที่นำความร้อนออกไปสู่ภายนอกซึ่งมีอุณหภูมิต่ำกว่า และก็ ส่วนของฉนวนที่ทำหน้าที่ป้องกันความร้อน ป้องกันให้มีแต่ความเย็นโดยที่ความร้อนนั้นจะไม่ไหลเข้ามา ซึ่งผู้คนส่วนใหญ่ในปัจจุบันใช้เป็นที่เก็บ เครื่องดื่ม และพวกอาหารเพื่อที่ป้องกันการเน่าเสีย โดยแบคทีเรียนั้นจะเติบโตช้ากว่าในอุณหภูมิต่ำตู้เย็นมีหลากหลายประเภทโดยแตกต่างออกไปมีทั้งอุณหภูมิต่ำกว่าจุกเยือกแข็งเล็กน้อย (ช่องแช่แข็งและช่องฟรีซ)และอุณหภูมิที่สูงกว่าจุดเยือกแข็ง(ช่องธรรมดา) ก่อนที่ตู้เย็นมีการคิดค้นผู้คนในประเทศเขนหนาวใช้กล่องน้ำแข็ง (icebox) นั้นในการป้องกันอาหารเน่าเสีย

โดยตู้เย็นที่ขายอยู่ทั่วไปนั้นช่องแช่แข็งจะมีอุณหภูมิประมาณ -18°C ( ประมาณ 0 °F ) ซึ่งตู้เย็นในบ้านที่ผู้คนส่วนใหญ่ใช้กันจะมีช่องแช่แข็งและช่องแช่ทั่วไปรวมกัน ซึ่งส่วนมากใช้เครื่องทำความเย็นร่วมกันแต่ไม่เสมอไปเพราะบางครั้งก็แยก ตู้เย็นรุ่นใหม่ ๆ มักมีเครื่องทำน้ำแข็งติดตั้งมาพร้อมกันเพราะเครื่องรุ่นใหม่ ๆ มีอะไรแตกต่างกับรุ่นเก่ามากไม่ว่าจะเป็นขนาดของตู้เย็นและความเสถียรในการทำความเย็นหรือจะเป็นเรื่องการรักษาความเย็น เครื่องรุ่นสมัยนี้คุณภาพยอดเยี่ยมกว่าสมัยเก่ามากเพราะมีการพัฒนาและคิดค้นต่าง ๆ นำหลาย ๆ อย่างมารวมกันจึงกลายเป็นตู้เย็นที่ยอดเยี่ยมมาก

ตู้เย็นขนาดใหญ่ซึ่งรวมไปถึงเครื่องทำน้ำแข็งขนาดใหญ่ที่ทำงานในโรงงานมักที่จะใช้แก๊สแอมโมเนียและซึ่งสามารถเกิดอันตรายได้ในการทำการทำความเย็น ทำให้ไม่ปลอดภัยในการใช้ในบ้านเรือน และต่อมาไม่นานนักใน ค.ศ. 1930 ที่สหรัฐอเมริกา ได้สังเคราะห์สารเคมีราคาถูก ไม่ติดไฟ ไม่เป็นพิษ อย่างเช่น แก๊สฟรีออน